Te land, ter zee en in de pislucht: ‘Dweil d’oew neus mar achternaar’

Terwijl op de dweilavond een dappere krab voor zijn act letterlijk ‘kopke n’onder’ ging in De Kaai, doken tijdens vastenavend in de Bergse binnenstad nóg twee varianten op van Te land, ter zee en in de lucht: plaskruis-sleeën en dixie-douwen. Een soort tobbedansen, maar dan met klotsende urinoirs.